Welkom bij deze tweede teaser, waar we iets meer inzicht geven in het selectieproces van de kolonisten, de culturele impact van de lange reis en het vormen van verschillende groeperingen die dienen als bron van mogelijk cultuurspel tussen de spelers.

Ook hierbij de waarschuwing dat deze informatie niet 100% definitief is. Sterhaven wordt nog heel druk geschreven, en deze informatie kan hier en daar nog aangepast worden. De informatie is OC, en misschien niet bij iedereen in het spel bekend.

Afscheid van Aarde

Iedereen aan boord van de Melolonthe is zich bewust van de wrede waarheid: er is maar één weg, de énige weg, namelijk de verkenning van andere planeten-dat, of vroegtijdig sterven. De stralingsziekte op Aarde kon medisch zodanig worden begeleid dat men tenminste weinig pijn had en de eigen dood nog enigszins kon plannen. Het leven op Aarde was echter maar een schaduw van de mogelijkheden die het leven in de ruimte zou kunnen bieden. Het zou een moeilijke nieuwe start op een onbekende wereld zijn, maar wel een kans op een hopelijk lang en zeker gezonder leven.

Het lot, vastgelegd door de loterij

De meeste kolonisten hebben zich vrijwillig aangemeld om de Aarde te verlaten, maar sommige kolonisten werden aangewezen om zich bij een bepaalde groep aan te sluiten. Omdat de lijst van mensen die de ruimte in wilden groter was dan het aantal kolonisatieschepen, vond er een gewogen loterij plaats. Hieraan namen mensen deel met belangrijke functies op Aarde, bijvoorbeeld vertegenwoordigers van organisaties, dynastieën of religies, of mensen met bepaalde vaardigheden die nodig zouden zijn voor de kolonisatie. De meeste mensen hadden hun naam zelf op de lijst voor de loterij gezet, heel soms had een ander familielid hun naam voor ze opgegeven.

Cryoslaap, zegen en gevaar

Een voorwaarde voor deelname aan de loterij was een enigszins stabiele gezondheid, dit werd getest door een aantal medische en psychologische check-ups tijdens de aanmelding. De voornaamste reden was dat de stralingsziekte niet boven een bepaald stadium mocht zijn gevorderd. Cryotherapie zou tijdens de langdurige cryo-slaap een aantal heelbare ziektes kunnen genezen, maar niet de stralingsziekte -het onontkoombare lot van iedereen die op de Aarde achterbleef. Het resultaat van deze selectie betekende dat veel families werden gesplitst en het afscheid voor altijd zou zijn.

Als gevolg van het proces van aanmelden voor de loterij, de medische screening vooraf en de selectie op basis van maatschappelijke functie, leek het alsof jongere mensen een relatief grotere kans hadden om geselecteerd te worden als kolonist. Vlak nadat de cryo-slaap technologie werd uitgevonden zijn er in de media veel grootschalige debatten gehouden, omdat veel mensen zich buitengesloten voelden van de mogelijkheid om de Aarde te verlaten. Uit medisch onderzoek kwam echter naar voren dat cryo-slaap veroudering niet geheel kan voorkomen; in cryo-slaap wordt je nog steeds langzamerhand een beetje ouder, daarentegen gaat dit proces veel langzamer dan normaal. Daarbij is het lichaam voorbereiden op cryo-slaap een intensief proces: om schade te voorkomen is het nodig om zo veel mogelijk vloeistof uit het lichaam te halen, en ditte vervangen door een soort antivriesmiddel van medische kwaliteit. Dit beschermt de cellen en bloedvaten tegen schade ten gevolge van het proces van bevriezen, bijvoorbeeld schade door kristallisatie.

Om dit proces aan te kunnen moet je een gezond lichaam hebben, en jongere mensen zijn vaak gezonder. Dus hoewel de loterij niet discrimineerde op basis van leeftijd, leek het alsof jongere mensen wel vaker in aanmerking kwamen. Hoewel latere cryo-technieken in plaats van met antivriesmiddel alleen nog maar met lage doses van microgolfstraling werkten om schade van kristallisatie te voorkomen en fysieke gezondheid daardoor minder zwaar meewoog in de loting, bleef het gerucht over ongelijke loterijkansen bestaan.

Ook al vonden sommigen de loterij oneerlijk -vooral degenen die op Aarde achter zouden blijven-, deze methode gaf elk kolonisatieschip wel een gezonde populatie van verschillende mensen met diverse vaardigheden.

Ver weg van huis

Zodra de schepen op weg waren, zou contact gehouden worden door middel van satellieten die tijdens de reis geautomatiseerd werden uitgezet. Deze satellieten zouden de schepen van informatie kunnen voorzien over vele lichtjaren afstand. Echter, na een paar jaar werd de afstand tot de Aarde te groot en de moeite van verzenden en de vertraging door de afstand te veel, dus ontvingen de kolonisten geen nieuwe en relevante informatie meer van de Aarde.

In het haast oneindige universum zouden de kolonisten naar een planeet moeten reizen die enigszins vergelijkbare condities als Aarde zou hebben. Experts op Aarde hadden verschillende potentiële bestemmingen ingevoerd in de boordcomputer, maar het was nodig om er fysiek heen te reizen om te kunnen bepalen of de planeten daadwerkelijk aan de eisen voldoen. Een geschikte planeet bevat veel tekenen van plantaardig en dierlijk leven, maar geen tekenen van een intelligente beschaving. Om dit te garanderen werden sub-secties van de kolonisten regelmatig wakker gemaakt om de nodige analyses van de bereikte planeet uit te voeren.

Deze tijden buiten cryo-slaap waren ook noodzakelijk voor medische controles, lichaamsbeweging en onderhoud aan het schip. Ook zou lichaamsbeweging tegen de schadelijke gevolgen van cryo-slaap helpen. Hoe langer men in cryo-slaap was geweest, hoe sterker het gevoel van desoriëntatie, ongemak, misselijkheid en spierzwakte zou optreden. Bij korte slaapperiodes verdwijnen deze bijwerkingen na 2-3 uren, bij langere periodes kon dit maanden duren. Er was altijd een korte overlap tussen de crews doordat diegenen die in slaap gingen werden geholpen door een crew die een week eerder wakker gemaakt was. Tegelijk was er nog altijd een risico dat het ontdooien mis zou gaan, maar de baten waren groter dan de risico’s.

Veranderende Cultuur

Vanwege de grote connectiviteit op Aarde, het gemak van reizen en natuurlijk de voltrekkende ramp, zijn veel Aardse culturen verdwenen, samengevoegd, of onherkenbaar veranderd. Voordat de Melolonthe vertrok waren de gebruiken en ideeën van de bemanning al sterk anders dan in de vroege 21eeeuw. Toen het contact met Aarde wegviel en de crew in onderlinge groepen wakker begon te worden zijn er een aantal specifieke facties ontstaan, elk met hun eigen subcultuur.

Nu, bij aankomst op planeet P-328, werken de verschillende facties samen om de uitdagingen van hun nieuwe thuisplaneet te overwinnen. De facties verschillen in hun specifieke doelen: sommigen willen terug naar de Aarde, al dan niet met een oplossing voor het stralingsprobleem; anderen beseffen zich dat de Aarde erg ver weg is en dat ze er hier op hun nieuwe locatie op een manier het beste van zullen moeten maken.

Dit zorgt natuurlijk voor onderlinge frictie tussen de facties, maar het overleven van de kolonie zal altijd het belangrijkste punt zijn. De larp is dus voornamelijk coöperatief bedoeld. De verschillende facties omvatten een gehele doorsnede van de bevolking, en beslaan dus allerlei uiteenlopende beroepen en standen.